Bericht op Facebookpagina van Mei Li Vos van 22 juni 2016:
Donderdagavond debatteren we eindelijk over de gokwet, of preciezer gezegd de wet Kansspelen op Afstand. Met afstand is dat een wet waar vreselijk veel om gelobbied wordt. Dat heeft een eenvoudige verklaring, het gaat om veel geld.
De wet gaat erom dat het online gokken gelegaliseerd en gereguleerd wordt. Weten veel mensen niet, maar online gokken is nu illegaal, en zelfs strafbaar. Deze wet gaat dat dus strikt reguleren. Die gokbedrijven moeten dan ook belasting betalen, net zoals de speelhallen, casino’s en loterijen dat nu ook al doen.
Maar die lobby dus. Die gaat om veel geld. Loterijen zijn bang dat hun inkomsten, en die voor goede doelen terug gaan lopen als mensen legaal online mogen gokken. De online bedrijven vinden het belastingtarief dat ik heb voorgesteld te hoog. Buitenlandse loterijen willen hier ook loterijen organiseren. Dat willen de Nederlandse loterijen niet. Maar de goededoelenorganisaties die geen geld van de Postcodeloterij krijgen willen wel weer dat er een nieuwe loterij bij komt. De eigenaars van speelautomatenhallen zien niets in toegangscontrole bij de ingang van een speelhal.
De bedrijven bestoken je met mails, bezoekjes, voorstellen tot reizen, eigen onderzoek, eigen cijfers, gewichtig sprekende Franse juristen. Daar hebben ze allemaal het geld voor.
De partijen die je minder hoort zijn de organisaties die zich bezig houden met de probleemgokkers. Die zwemmen niet in het geld, maar lossen wel de ellende op die kan ontstaan door gokken. Die instanties moet je dan ook nadrukkelijk opzoeken als je wilt weten wat zij vinden van bepaalde onderdelen uit de wet.
Uiteindelijk moet je uit die stortvloed van feiten, cijfers, gekleurde feiten, gekleurde cijfers, meningen, doemscenario’s, veel te optimistische scenario’s je plan trekken.
Ik kan alvast een ding zeggen: alles wat we doen, doen we met kleine voorzichtige stappen. In een keer die markt opengooien is het domste wat we kunnen doen, want die geest krijg je niet meer in de fles.